Beleggers en traders zijn onder te verdelen in verschillende categorieën, met ieder zijn eigen specifieke eigenschappen. Hieronder een overzicht van verschillende soorten beleggers en traders die zich op de financiële markten bevinden:
Ook wel particulier belegger genoemd en het meest voorkomend. Dit is iemand die voor persoonlijke doeleinde en niet vanuit professional oogpunt belegt. Ze beleggen vanuit een hobby met relatief kleine bedragen vergeleken met de grotere professionals. Dit wil uiteraard niet zeggen dat je als particulier belegger niet succesvol kan zijn. De professionals met een groot kapitaal kunnen letterlijk een markt of aandeel doen bewegen tijdens het handelen. Als particulier belegger kun je hier van profiteren en meesurfen op de bewegingen van het grote geld.
Handelaren ook wel bekend als traders in het Engels, dit zijn individuen zoals Daytraders, Swingtraders of bedrijven die handelen in financiële instrumenten. Het doel van deze handelaren is geld te verdienen op de korte termijnbewegingen in de markt. Een handelaar of trader is iets anders dan een belegger die juist op de middel tot langere termijn investeert. Traders zijn op te delen in verschillende categorieën, iedere categorie staat representatie voor het type trader en de bijbehorende tijdsduur dat een trader in een handelspositie zit. De afbeelding hieronder geeft inzicht in het verschil tussen beleggers en actieve beleggers (traders) en de bijbehorende specifieke eigenschappen.
Elk type handelaar heeft zijn eigen strategieën, risicotolerantie en tijdsbesteding op de markt, die passen bij hun eigen specifieke doelstellingen en voorkeuren.
"Traders drijven op volatiliteit zoals surfers op golven - het is de kunst om in balans te blijven te midden van de opwinding en de turbulentie."
Onder deze categorie vallen verzekeringsmaatschappijen, pensioenfondsen, beleggingsfondsen en stichtingen. Een institutioneel belegger handelt voor grote groepen mensen en organisaties. Institutionele beleggers beschikken hierdoor over grote hoeveelheden vermogen, ze spreiden vaak de risico’s in verschillende assets en hebben toegang tot exclusieve beleggingsmogelijkheden.
Het is mogelijk dat Institutionele beleggers veel aandelen van een bedrijf bezitten. Hierdoor hebben ze binnen die bedrijven stemrecht en kunnen invloed uitoefenen tijdens aandeelhoudersvergaderingen. Mede hierdoor staan Institutionele beleggers bekend om de aanzienlijke invloed die ze kunnen hebben op bedrijven en marktbewegingen.
Dit zijn privé-beleggingsfondsen die handelen in naam van hun beleggers. Hedgefondsen staan er om bekend hoge risicovolle beleggingen in te nemen met als doel hoge rendementen te behalen. Hedgefondsen kunnen dit doen, omdat ze meer vrijheid hebben in hun beleggingsstrategieën dan bijvoorbeeld institutionele beleggers, die vast zitten aan meer regels.
Hedgefondsen maken gebruik van short selling, hefboomwerking en derivaten zoals futures en opties om hun rendementen te maximaliseren, vaak onafhankelijk van de marktrichting. Daardoor zijn privé-beleggingsfondsen vooral aantrekkelijk voor beleggers met een hoog risicoprofiel.
Door het hoge risico is het niet voor iedereen mogelijk om te beleggen via een hedgefonds. Dit is vooral toegankelijk voor professionele beleggers, institutionele beleggers en vermogende particulieren.
Dit zijn investeringsfondsen die de focus hebben liggen op het investeren in niet-beursgenoteerde bedrijven. Het doel bij de investering in niet-beursgenoteerde bedrijven, is het stimuleren van groei en later te verkopen met winst.
Een private-equityfonds haalt geld op bij beleggers en gebruikt dit kapitaal om een deel of zelfs het hele bedrijf over te nemen. Het verschil tussen traditionele beleggingsfondsen en private-equityfondsen is dat private-equityfondsen een meer actieve rol innemen binnen de bedrijven waar ze in investeren. Na de investering wordt de focus gelegd op het herstructureren, aantrekken van nieuwe klanten of het verbeteren van de financiële prestaties.
Gemiddeld genomen is een private-equityfonds tussen de drie tot zeven jaar betrokken bij de bedrijven waar ze in geïnvesteerd hebben. Daarna verkopen ze hun belang en behalen zo hun winsten.
De beleggers die in aanmerking komen om te investeren in private-equityfondsen zijn over het algemeen beleggers met een hoog risicoprofiel en een langere termijn visie. Onder deze categorie beleggers vallen institutionele beleggers en professionele beleggers die kunnen voldoen aan de hoge minimum investering die vaak vereist zijn van de private-equityfondsen.
In het Nederlands ook wel bekend als durfkapitaal. Dit zijn investeerders die de focus hebben liggen op start-ups en kleine bedrijven met een hoge groeipotentie. De bedrijven die hier voor in aanmerking komen krijgen een risicokapitaal verstrekt in ruil voor aandelen. Het doel van Venture capitalists is de investeringen die ze gedaan hebben om te zetten in hoge rendementen.
Het grote verschil tussen een private-equityfonds en venture capitalists is dat venture capitalists investeren in start-ups en snel groeiende jonge bedrijven en private-equity in volwassen bedrijven.
Naast de financiële investering die venture capitalists doen bieden ze ook expertise, ervaring en netwerken aan om de groei en ontwikkeling van de ondernemingen te ondersteunen. Vaak zijn ze betrokken bij het uitzetten van de strategie, het management en daarmee ook de besluitvorming binnen het bedrijf. Je kunt dus stellen dat venture capitalists nauw betrokken zijn bij de bedrijven waar ze in geïnvesteerd hebben. De betrokkenheid blijft tot ze een andere investeerder of potentiële koper hebben gevonden en zo hun winsten kunnen nemen.
Venture capitalists bevinden zich op een markt van start-ups en kleine bedrijven met mogelijk hoge groeipotentie. Dit is tevens ook een markt met een hoog risico. Daarom zijn ze zeer selectief in de bedrijven die ze uitkiezen. Het grootste risico zit hem in het faalpercentage van start-ups en jonge bedrijven vergeleken met al bestaande gevestigde ondernemingen. Venture capitalists zijn door het hoge risico vaak alleen toegankelijk voor professionele beleggers met een hoog risicoprofiel en veel investeringskapitaal tot hun beschikking.
In het Nederlands ook wel bekend als een individu met een hoog eigen vermogen van meer dan 1 miljoen aan netto waarde. High Net Worth Individuals, afgekort HNWI’s, zijn personen die met hun vermogen grote posities innemen in financiële instrumenten. In de “Quote 500” staat het vol met personen die voldoen aan de HNWI’s criteria. Je moet dus een eigen vermogen van meer dan 1 miljoen hebben, los van de eigen woning.
De financiële status zorgt ervoor dat een High Net Worth Individual makkelijker toegang heeft tot complexere beleggingsmogelijkheden dan de gemiddelde particulier belegger. Zijn ze bereid om grote bedragen te investeren met een hoog risicoprofiel, dan komen ze in aanmerking voor private-equityfondsen, hedgefondsen, belegginfondsen en andere alternatieve beleggingen die niet voor iedereen beschikbaar zijn. Ook investeren HNWI’s vaak in kunst, vastgoed en andere vermogens categorieën zoals verzamelobjecten.
Ook zijn HNWI’s aantrekkelijke klanten voor financiële dienstverleners zoals vermogensbeheerders en private banken. Deze diensten helpen de HNWI’s bij het managen van hun vermogen en alles wat daarbij komt kijken, zoals hogere belastingtarieven, vermogensheffingen en het raadplegen van professionele financiële en juridische adviseurs. Door gebruik te maken van deze financiële diensten wordt er voor gezorgd dat hun vermogen op een zo efficiënt mogelijke manier beschermd en beheerd word.